De Onyx Storm-controverse: waarom romantasy meer is dan ‘seks en draken’

Dylan
5 min. leestijd

De hype rond Onyx Storm, het nieuwste boek van Rebecca Yarros, heeft ook in Nederland flink wat aandacht gekregen.

Boekwinkels zoals Bruna en Boekhandel Donner organiseerden speciale midnight releases, en fans stonden massaal in de rij om een exemplaar te bemachtigen. Maar niet iedereen was onder de indruk. Verschillende Nederlandse media spraken laatdunkend over het boek en omschreven het als een verhaal dat enkel draait om “seks en draken”. Maar doet dat de Empyrean-reeks niet ernstig tekort?

Wat maakt Onyx Storm en de Empyrean-reeks zo populair?

Onyx Storm is het derde deel in de Empyrean-reeks van Yarros, na Fourth Wing en Iron Flame. De serie volgt Violet, een jonge vrouw die scribent wil worden aan het Basgiath Oorlogscollege. Haar moeder dwingt haar echter om deel te nemen aan de selectierondes voor de Drakenrijders, een elitegroep waarin slechts de sterksten overleven. De kans op de dood is groot – bijna de helft van de kandidaten haalt het eerste jaar niet – en tot overmaat van ramp is Xaden, de leider van haar groep, haar grootste vijand. In een wereld waarin enkel afstuderen of sterven mogelijk is, moet Violet alles op alles zetten om te overleven.

De Empyrean-reeks wordt vaak vergeleken met Harry Potter en de Vuurbeker, The Hunger Games en A Court of Thorns and Roses (ACOTAR). Het behoort tot het populaire romantasy-genre, waarin romantiek en fantasy worden gecombineerd. Een belangrijk kenmerk van het genre is dat liefde altijd een centrale rol speelt in het verhaal. Vaak gaat het zelfs om de geliefde die eerst een vijand was – een trope die bekendstaat als enemies to lovers en die fans wereldwijd in de ban houdt.

Waarom wordt romantasy vaak geridiculiseerd?

Het neerbuigende label dat aan romantasyboeken wordt gegeven – en specifiek aan boeken met erotische elementen – is niet nieuw. Zowel in de Nederlandse media als binnen de BookTok-gemeenschap op TikTok woedt er een discussie tussen lezers die van smut (romantische boeken met expliciete scènes) houden en lezers die dat genre minder waard vinden. Die laatsten bestempelen deze boeken soms simpelweg als “porno”, waardoor de diepere thema’s van deze verhalen volledig genegeerd worden.

Maar waarom wordt een boek met een romantisch subplot meteen gereduceerd tot oppervlakkige lectuur, terwijl boeken in andere genres – zelfs met expliciete scènes – wel als literair en serieus worden beschouwd?

Seks in boeken: een dubbele standaard?

Neem bijvoorbeeld IT van Stephen King. Het boek bevat een zeer controversiële scène, maar toch kreeg het nooit het label “porno”. De vraag rijst dan ook of de kritiek op romantasy niet eerder een afspiegeling is van bredere maatschappelijke normen. Het genre wordt grotendeels geschreven door vrouwen en heeft een voornamelijk vrouwelijk lezerspubliek. Is het dan toeval dat juist deze boeken vaker worden weggezet als “minderwaardig”?

Een ander argument dat vaak tegen romantasy wordt gebruikt, is dat het “niet serieus genoeg” zou zijn. Maar waarom zou elk boek een diepgaande morele boodschap moeten bevatten? Literatuur dient niet alleen om te onderwijzen of te confronteren, maar ook om te entertainen en te laten dromen. Soms willen lezers simpelweg ontsnappen naar een wereld vol magie, intrige en passie – en daar is niets mis mee.

Game of Thrones vs. romantasy: meten met twee maten

Wat als we dezelfde redenering die nu tegen romantasy wordt gebruikt, toepassen op andere populaire franchises? Game of Thrones bevat eveneens een mix van draken en seks, maar wordt geprezen om zijn politieke intriges en complexiteit. Waarom krijgen Fourth Wing en Onyx Storm dan niet dezelfde erkenning? Waarom wordt een Sarah J. Maas– of Rebecca Yarros-boek lacherig bekeken, terwijl lezers van Stephen King wel serieus genomen worden?

Laat iedereen lezen wat hij wil

De neerbuigende houding tegenover romantasy is niet alleen oneerlijk, maar ook onnodig. Lezen is een vorm van ontspanning en escapisme, en iedereen heeft het recht om van zijn of haar favoriete genre te genieten zonder veroordeeld te worden. Laten we in 2025 afspreken dat boeken – of het nu Onyx Storm, IT, Game of Thrones of Filthy Rich Vampires is – gewoon gelezen mogen worden zonder schaamte. Want uiteindelijk draait het allemaal om hetzelfde: het plezier van verdwalen in een goed verhaal.

Dit artikel delen
Laat een reactie achter